Van vast naar rijdend
De posterijen keken in de jaren 70 van de vorige eeuw ook al naar kosten besparingen. Het was natuurlijk niet zo erg, dat er in elke plaats – bijna – een postkantoor aanwezig was, maar de kosten konden wel eens uit de hand lopen. De kosten waren soms hoger dan de baten. Een klein kantoor had natuurlijk veel minder handelingen dan een groter kantoor in een van de grotere plaatsen in dit geval in Zeeuws Vlaanderen.
Omdat men in de tweede helft van de jaren 70 proeven had gedaan met rijdende postkantoren, bleek dit ook voor Zeeuws Vlaanderen de uitkomst te zijn.
In 1979 werd dan ook besloten vele kleine kantoren te sluiten en die te vervangen door een rijdend postkantoor.
Omdat de provincie in haar geheel dun bevolkt is, werd ook verder gekeken naar andere gebieden.
Er kwam een rijdend postkantoor in Hulst en een ander in Oostburg.
Deze twee rijdende kantoren moesten een aantal kleinere kantoren gaan vervangen.
Het rijdende kantoor in Hulst kwam als eerste in gebruik. Dit had tot gevolg, dat het postkantoor Vogelwaarde op 30 maart 1979 voor het laatst open was. Het postagentschap Ossenisse sloot ook op die dag.
Het hulppostkantoor Nieuw Namen overkwam op die dag hetzelfde en het hulpkantoor Hengstdijk overkwam hetzelfde. Postagentschap Lamswaarde ontkwam ook niet aan de sluiting.
In juni 1979 komt ook het rijdende postkantoor Oostburg in bedrijf. Hierdoor werd op 8 juni 1979 het hulppostkantoor Nieuwvliet gesloten, het PTT-agentschap Retranchement sloot ook op die dag haar deuren.
In St. Kruis hield men blijkbaar zitting zoals de enveloppe aangeeft, maar dat was op 8 juni ook voor de laatste keer. Er wordt niet vermeld waar deze zitting werd gehouden maar het is waarschijnlijk niet alleen bij koffie/thee gebleven.
Omdat dit rijdende postkantoor “slechts” drie plaatsen aandeed en dit toch redelijk succesvol was wordt besloten hier nog twee kantoren aan toe te voegen. Hiervoor komen in aanmerking het hulppostkantoor Waterlandkerkje en het platteland postagentschap Zuidzande. Beide kantoren worden aan het rijdende postkantoor toegevoegd en zij sluiten de deuren op 8 februari 1980.
Deze rijdende postkantoren voldeden dus aan de door de PTT gestelde eisen en in augustus 1979 krijgt Zierikzee ook een rijdend postkantoor op Schouwen Duiveland. Hierdoor worden ook weer een aantal kantoren gesloten en wel op 18 augustus 1979 is het zover. Het postkantoor Dreischor, Kerkwerve en Zonnemaire worden dan ook op 10 augustus gesloten en gaan dan over naar het rijdende postkantoor.
Ook op Walcheren worden 2 rijdende kantoren ingericht en zij nemen aan het begin een vijftal kantoren waar. Op 2 januari 1980 worden het poststation Wilhelminadorp, het poststation Ellewoutsdijk, plattelands-postagentschap Baarland en de hulppostkantoren Hoedekenskerke en Nisse gesloten.
De kosten van deze rijdende kantoren was natuurlijk veel goedkoper dan al de kleine kantoren die dus eigendom waren van de PTT en door de PTT onderhouden moesten worden. Alleen al de besparing op loonkosten was aanzienlijk.
Nu hebben deze plaatsen deels weer een postagentschap, ondergebracht bij een ondernemer in die plaats waar ook pakketjes en andere kleine zaken geregeld kunnen worden. Er wordt een vergoeding betaald op basis van het aantal handelingen hetgeen weer goedkoper is dan het laten rijden van een postkantoor.
Leen Louwerse
